Co wiąz, to nie brzoza, ...

 Człowiek jest cześcią przyrody, a jego walka z nią jest bez sensu, jest jego walką przeciwko sobie. Jeżeli zniszczona zostanie natura, zginie też gatunek ludzki. Zniszczony zostanie, aby przeniknąć do człowieka, najpiękniejsza część natury. Program walki z degradacją środowiska naturalnego nie może być pozostawiony tylko w rękach rządu. Każdy z nas jest odpowiedzialny - musi zrozumieć, że ma obowiązek chronić naturę, ma jego małą cześć jak swoje miejsce do życia, swoje miejsce do pracy.

 Natura i sztuka, choć różne, muszą współpracować. Natura może bez sztuki żyć, ale sztuka nie może żyć bez natury. Są jak dwie nierozerwalne strony medalu zwanej życie.

 Gdy spojrzymy na przyrodę, zobaczymy, że jest ona w stanie przetrwać w najcięższych warunkach, dostosowując się i rosnąc pomimo przeciwności losu. Pokazuje nam, że nawet w najtrudniejszych okolicznościach jesteśmy w stanie prosperować i kwitnąć.

 Drobna mysz może się przydać niekiedy lwu potężnemu.

 Publiczność oklaskuje sztuczne ognie ale nigdy wschód słońca.

 Suchy marzec, mokry maj będzie żyto jako gaj.

 Kwiecień suchy nie daje otuchy.

 Natura nie potrzebuje człowieka. Człowiek potrzebuje natury. Natura to nie miejsce do odwiedzenia, to dom. Biorąc pod uwagę, że zniszczyliśmy jej większość, nie powinniśmy być zdziwieni, jeśli zdecyduje się nas wyplenić.

 Sumienie świata, nie ma adresu.

 Nie wyciągać wniosków, nie umieć odczytać mowy przyrody - znaczy dobrowolnie wybrać zagładę, krótko mówiąc: zostać zabójców i samobójcą zarazem. Milczenie Kościoła w tej sprawcie byłoby niewybaczalne.