Gdy wilga śpiewa, będzie deszcz.

 Natura nigdy nie jest okrutna: jest zawsze nieskończenie mądra, piękna i absolutnie prawdziwa. To nie my ją niszczymy, ale siebie.

 Żołędzie pełne i białe, przyszłe lato doskonałe.

 Dla myszy kot jest lwem.

 Gdy się grzmot w lipcu od południa poda, drzewom się znaczy szwank i nieuroda.

 Z wielkiej chmury mały deszcz.

 Gdy listki ziemniaków w górę spoglądają, to nam na pogodę znak pewny dawają.

 Człowiek, ze swoim wyposażeniem
i techniką, może udawać najmądrzejszego
na Ziemi, ale kiedy stanie twarzą w twarz
z gniewem przyrody, rozumie,
że zupełnie się nie liczy.

 To, co jest najpiękniejsze na świecie, jest skądinąd najbardziej nieodgadnione. Cud, który został nam dany do życia, znajduje się wszędzie w naturze. Jest w każdym drzewie, w każdym liściu, w każdym strumieniu. Wystarczy tylko umieć spojrzeć.

 Nazbyt często, przekleństwem dobrych ludzi,
staje się to że mierzą innych, własną miarą.

 Natura jest dla tych, którzy są w stanie nasycić się nią. Ona jest zarówno źródłem dobroczynnego spokoju i zdrowia, jak i schronieniem przed niesnaskami, kłopotami i troskami. Dla niej nie ma niepodległości od cierpliwości i doświadczenia, ona ma swój rytuał, jak wszystko co jest boskie, i podziwiamy tych, którzy są w stanie przyjąć go.