Gdy wilga śpiewa, będzie deszcz.

 Czasem luty ostro kuty, czasem w luty same pluty.

 Cały świat zwierzęcy jest pasożytem roślinnego.

 Kiedy jesteśmy w naturze, jesteśmy tam, gdzie powinniśmy być. Czujemy się wtedy spokojni, zrelaksowani, bez obaw. Natura nas pociesza, dodaje nam sił, daje nam poczucie, że jesteśmy częścią czegoś większego, niż tylko nasze małe życie. Natura jest naszym domem, naszą matką, naszym miejscem na ziemi.

 Nie ma na świecie krainy, gdzie by natura więcej dała i mniej żądała, gdzie by na człowieka patrzyła twarzą tak szczerym uśmiechem jak u nas. Wód jest pełno, pól jest pełno, puszcza stoi otworem i zamożność, i stołki przed nami.

 Gdy w styczniu pszczoły wylatują, dobry roczek zwiastują.

 Nikt nie może przeskoczyć swego cienia, poza tym cieniem jest Natura. To Ona jest zwierciadłem naszej duszy. To Ona uczy nas jak powinniśmy żyć, jak powinniśmy kochać. Ona jest nieodłącznym elementem naszej egzystencji.

 Człowiek przychodzi na ten świat z krwawiącą raną.

 Ptak nie może oglądać z zewnątrz tej klatki, w której siedzi.

 W młodości próżniak, na starość żebrak.

 W kwietniu, gdy pszczoła jeszcze nie ruchliwa,mokra wiosna zwykle bywa.