Gdy marzec deszczowy, suche lato ...

 Przyroda nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom. W związku z tym, powinno się go szanować, doglądać i pielęgnować, jak członka rodziny.

 Brakujące ogniwo między zwierzęciem i człowiekiem to właśnie my.

 Co dąb, to nie brzoza; co krowa, to nie koza.

 Kiedy jesteśmy w naturze, jesteśmy tam, gdzie powinniśmy być. Czujemy się wtedy spokojni, zrelaksowani, bez obaw. Natura nas pociesza, dodaje nam sił, daje nam poczucie, że jesteśmy częścią czegoś większego, niż tylko nasze małe życie. Natura jest naszym domem, naszą matką, naszym miejscem na ziemi.

 Natura jest jak niezmierzona melodia, w której występuje niezliczona różnorodność tonów i harmonii. Znajduje się w niej przestrzeń, rytm, kolor, zapach, światło i cień. Każdy element życia jest w niej zawarty, tworząc nieskończony obraz doskonałości.

 Cóż piękniejszego nad niebo, które przecież ogarnia wszystko co piękne.

 Kto w lipcu patrzy chłodu, nacierpi się w zimie głodu.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest nasz dom. Zrozumienie tego jest esencją naszego istnienia. Prawdziwą mądrością jest szanowanie i kierowanie się jej prawami.

 Natura jest nieustannie artystką, chociaż jej metoda twórcza polega na naukach. Niewiele jest piękna, które nie ma swojego początku w pięknie natury. Dlatego natura jest pierwszą, nadrzędną artystką, niepowtarzalną i nieosiągalną.

 Pierwszego maja deszcz,nieurodzajów wieszcz.