Gdy styczeń burzliwy z śniegami, ...

 To nie imię decyduje o tym, kim jesteś...

 Świat uczy pokory.

 Natura mówi do nas pełnymi ustami w maju, kiedy łąki są kolorowe, ale nie każdy potrafi przetłumaczyć jej przekaz na język zrozumiały dla ludzi.

 Natura jest niewyczerpanym źródłem piękna, które nigdy nie przestaje nas zadziwiać. Każdy drzewo ma swój charakter, każdy las ma swoją duszę, a każda rzeka opowiada swoją niekończącą się historię. Trzeba tylko otworzyć oczy, uszy i duszę, aby zrozumieć ich język.

 Natura jest dla tych, którzy są w stanie nasycić się nią. Ona jest zarówno źródłem dobroczynnego spokoju i zdrowia, jak i schronieniem przed niesnaskami, kłopotami i troskami. Dla niej nie ma niepodległości od cierpliwości i doświadczenia, ona ma swój rytuał, jak wszystko co jest boskie, i podziwiamy tych, którzy są w stanie przyjąć go.

 Lis - grzeje, kuna - chłodzi, soból - zdobi, baran - wszy płodzi.

 Barwa jest cierpieniem światła.

 Czasem luty ostro kuty, czasem w luty same pluty.

 Dla wilka las, dla gołębia strzecha.

 Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, zima jeszcze się przewlecze.