Z wiosną nadzieje rosną.

 Lisowi, choć już położony, jeszcze nie dowierzaj.

 Październik chodzi po kraju,żenię ptactwo z gaju.

 Pozwalając na pojawienie się człowieka, natura popełniła więcej niż błąd – zamach na siebie samą.

 Rok za rokiem, jak woda potokiem.

 Dobra kura zawsze tłusta.

 Rankiem otwieram oczy
słońce już wstało i się uśmiecha,
a ja myślę o snach nocnych
i widzę drugiego człowieka.
Rankiem wszystko budzi się do życia,
skowronek zaczyna śpiewać,
drzewo ukłonem się z nami wita,
dzień dobry jak się miewasz?

 Gdy wilk się zestarzeje, skubie go i wrona.

 Dąb się powalił, a trzcina została.

 Kropla wody, choćby najmniejsza gdy się zjednoczy z oceanem nigdy nie wysycha