Gdy ciepło w lutym, zimno ...

 Natura to księga, którą trzeba czytać między wierszami. Tutaj, gdzie dostrzegasz piękno, zostawiasz ślad. W jej obrębie, wszystko jest powiązane siecią niewidocznych nici, wskazujących na głębszą, ukrytą prawdę.

 Lew, skoro głód zaspokoi, rzuca polowanie.

 Morze to rybi gościniec.

 Gdy wilk się zestarzeje, skubie go i wrona.

 Góry to miejsce, gdzie Bóg prowadzi rozmowę z człowiekiem. To, że mówi do nas w ciszy, nie znaczy, że jest niewidzialny. To tylko znak, że Jego głos jest cichy.

 Natura w las wilka prowadzi, z natury ludzie grzeszyć radzi.

 Jak jest w wigilię Objawienia, tak się też przyszły grudzień odmienia.

 Przyzwyczajenie nigdy nie zwycięży natury.

 Gdy się grzmot w maju odezwie na wschodzie, rok sprzyja sianu i zbożu w urodzie.

 Natura jest najlepszą nauczycielką prawdy, nie istnieje problem, na który nie znałaby rozwiązania. Posłuchaj uważnie jej mądrości, która wietrzy z każdej rośliny, kamienia, zwierzęcia, i człowiek stanie się pełniejszy.