Na wiosnę dzień karmi rok.

 Dobra krowa chłopu dzieci chowa.

 Najpiękniejsze w swoim uroku są zachody słońca. Kolory mieszają się na niebie jak na artystycznej palecie - są czerwienie, pomarańcze, różowe światło, niebieskość. Jest coś niezwykle uspokajającego w mocy Natury, której nikt nie jest w stanie przewidzieć.

 Kto nie brał w swoje piersi bólów pokolenia,Kto istnieniem nie gorzał dla drugich istnienia,Kto stał jak uschłe drzewo wśród żyjących rzeszy,Tego człowiek ominie i Bóg nie rozgrzeszy.

 Gdy w maju plucha, w czerwcu posucha.

 W naturze nic nie ginie... I każda rzecz, choćby najmniejsza, zachowuje się tak, jakby nosiła w sobie świadomość całego wszechświata.

 Natura niczego nie marnuje. Z kwiatu, który opadnie, powstaje nasiono. Z nasiona - nowe drzewo. Z drzewa - kwiaty. I tak, w nieskończony krąg, toczy się życie. Nawet śmierć staje się początkiem nowego istnienia.

 Natura to nieskończony źródło natchnienia. To jest miejsce, gdzie człowiek może znaleźć spokój, harmonię i równowagę. To jest najpiękniejszy obraz, który nigdy się nie powtarza. To jest siła, która różnorodność form, kształtów i kolorów przekracza naszą wyobraźnię

 Natura nie potrzebuje prostych i symetrycznych form, uznała to za zbędne. Każde drzewo, każdy krzew, każda roślina jest doskonała w swojej niepowtarzalności. Każda pora roku ma swoje niepowtarzalne piękno i zawiesza w powietrzu swoją specyficzną aurę.

 Marzec, czy słoneczny, czy płaczliwy, listopada obraz żywy.

 Drze koza łozę, wilk zaś drze kozę.