Mokre Wniebowstąpienie, tłuste Narodzenie.

 Natura nie ma ani centrum, ani granicy; nasz umysł tworzy środek i nasz umysł pisze końce. I nasz umysł cały czas zmienia środek i końce. Wszystko jest naturalne - głębia natury jest nieskończona.

 Natura nie ma ani przeszłości, ani przyszłości. Natura ma tylko teraźniejszość, i teraźniejszość jest tak piękna, że unosząc się nad nią, musimy czuć się szczęśliwi i wdzięczni.

 Gdy w Popielec pogoda, wiosna będzie sucha; gdy deszcz będzie mokra; a jeżeli zimno, będzie zimna.

 Natura nie biegnie. Wtedy kiedy my spieszymy się, ona stoi nieruchomo. Ona nie zna pory roku. Każda kwiatka zna tylko jedną porę, porę swojego kwitnienia. Każda pora to dla niej wieczność.

 Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, zima jeszcze się przewlecze.

 Kto idzie na niedźwiedzia, niech gotuje łoże, kto na dzika - mary.

 W listopadzie kapusty pełne kadzie.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest dom. Człowiek nie tkał sieci życia, jest tylko jednym z jego nici. Cokolwiek on robi sieci, robi to sobie.

 Byś swemu psu i nogę uciął, przecie on za tobą pójdzie.

 Czym jest człowiek w naturze? Niczym w porównaniu z nieskończonością. Wszystko w porównaniu z nicością. Niezrozumiały dylemat, równie daleki od jednego krańca jak i drugiego. Mierzymy przestrzeń od nic do wszystkiego