Lipcowe deszcze dla chłopa kleszcze; ...

 Natura nie jest miejscem do odwiedzania. To jest dom. Przyroda nie jest naszym gościem, my jesteśmy jej gośćmi. Musimy nauczyć się szanować ją tak, jak szanuje nas.

 Zachodzące słońce często zazdrości wschodzącemu księżycowi.

 Gdy październik mokro trzyma, zwykle potem ostra zima.

 Czego sierpień nie uwarzy, wrzesień tego nie upiecze.

 Natura jest templum wspaniałych drzew. Jej zieleń to nasza święta ostroga, ku tej sióstce duch nam wciąż dąży, nie zna przeszkód, nie zna granic, nie zna trwogi.

 Im więcej drew, tym mniej lasu.

 A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą.

 Natura nie biegnie. Wtedy kiedy my spieszymy się, ona stoi nieruchomo. Ona nie zna pory roku. Każda kwiatka zna tylko jedną porę, porę swojego kwitnienia. Każda pora to dla niej wieczność.

 Czasem luty ostro kuty, czasem w luty same pluty.

 Proces usypiania nie ma nic wspólnego z usypianiem.