Czy gwiazdy świecą tylko po ...

 Grzmoty czerwca rozweselają rolnikom serca.

 Gdy ciepło w lutym, zimno w marcu bywa, długo potrwa zima, rzecz to niewątpliwa.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest dom. Nauczyliśmy się, że nie możemy żywić siebie na koszt ziemi, to jest to samo co ukradzenie dzieciom. I widzimy, że co kiedykolwiek krzywdzi ziemię, krzywdzi także ludzi. Wiemy, że ziemia nie należy do nas, my należymy do ziemi.

 Gdy listki ziemniaków w górę spoglądają, to nam na pogodę znak pewny dawają.

 Kwiat, który się otwiera nie czyni przy tym hałasu.

 Głowa jak u śledzia, nogi jak u niedźwiedzia.

 Natura! jesteśmy otoczeni i przesiąknięci nią. Nie może nas ona opuścić. Nie zna ona zewnętrzności. Wszędzie jest pełna cudów, wszędzie jest tajemnicza i zaczarowana.

 Ludzkość jest drzewem, a ludzie są liśćmi. Drzewo trwa i rośnie, chociaż liście opadają.

 Desperado, konia – który, jak sądziłem, wygra derby
i sprawi, że będę sławny nie tylko jako gangster – kupiłem, gdy był jeszcze źrebakiem. Nie uczono go, jak się ścigać, ale już potrafił fruwać po trawie. Miał dobry instynkt. Nie lubił innych koni. Nie chcesz towarzyskiego konia. Takie pozostają w peletonie. Chcesz konia, który lubi biec na czele, przed wszystkimi innymi. Desperado był zabójcą. Nazwałem go Desperado, bo w jego oczach widziałem samego siebie.

 Na wiosnę dzień karmi rok.