Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą ...
Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom. Przede wszystkim ona jest znanym uniwersum, które nie wie o nas. Spokój, który ją charakteryzuje, jest spokojem próżni. Brak odpowiedzi, to jej odpowiedź.
Jest coś niezwykle głębokiego w kontaktach z naturą. Jej obecność wpływa na nas łagodząco, a kontakt z nią sprawia, że nasze zmartwienia i trudy stają się małe i nieważne.
Zapominamy,że życie jest kruche,delikatne,że nie trwa wiecznie.Zachowujemy się wszyscy,jakbyśmy byli nieśmiertelni.
Każdy, kto spędził choćby chwilę w naturze, zdaje sobie sprawę, jak niewiele potrzebne jest do szczęścia. Czyste powietrze, zielone drzewa, spokój i cisza. To jest prawdziwe bogactwo, które niestety częściej zauważamy dopiero wtedy, gdy zaczyna nam ubywać.
Natura jest najlepszą nauczycielką prawdy, nie istnieje problem, na który nie znałaby rozwiązania. Posłuchaj uważnie jej mądrości, która wietrzy z każdej rośliny, kamienia, zwierzęcia, i człowiek stanie się pełniejszy.
Człowiek jest jak trzcina - najsłabsza rzecz w naturze - ale to trzcina myśląca.
Natura jest księgą, na której nie ma głupich pytań, a na każdym kroku odkrywasz coś nowego. Im więcej się nauczysz, tym więcej zrozumiesz, jak niewiele wiesz.
Nieważne, gdzie jesteś - na wsi, w lesie lub na przestrzeni rozlewiskowej - jesteś częścią natury. Nigdy nie zapominaj, że wszystko, czego doświadczasz, jest królewskim skarbem z powitaniami od ziemi.
Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, zima jeszcze się przewlecze.
Bliższe sercu kolano, niż pięta.