Wszyscy Święci niezgodą,wiatry ze śniegiem ...

 Nie jesteśmy odosobnieni, jesteśmy częścią tego Wszechświata, jesteśmy w tym Wszechświecie, być może do niego należy; nasz umysł jest częścią Wszechświata. Jesteśmy częścią tej natury, do której z takim zachwytem podziwiamy.

 Jaka pogoda listopadowa, taka i marcowa.

 Gdy człowiek wspina się na jakiś szczyt, to nagle, będąc tuż pod nim, zaczyna wyraźniej widzieć inne szczyty, które go otaczają. Te znacznie wyższe. Z dołu ich w ogóle nie widać lub są bardzo niewyraźne. Tam u góry są wyraziste i tym, że są wyraźne, denerwują.
I samą tylko swoją obecnością odbierają całą radość wchodzenia na ten swój obecny.
I będąc już na wierzchołku swojego,
zamiast poczuć spełnienie, czuje się
tęsknotę za tymi wyższymi.

 Na bezrybiu i rak ryba.

 Nieostrożny ptak prędko w sidła wpadnie.

 Natura nie ma nic na przeciwko maszynie. Co więcej, Natura próbuje nas nauczyć, że maszyna jest wynikiem jej własnych praw, a nie coś, co ją atakuje.

 Jeśli w Boże Narodzenie lub Nowy Rok szron pokryje drzewa obficie, owoc w przyszłym roku zrodzi się gęś i dorodny.

 Natura w swojej mądrości uczy nas cierpliwości, pokazuje, że czas to najlepszy lekarz. Zdaje sobie sprawę, że nie wszystko musi nastąpić od razu. Natura nigdy się nie spieszy, a mimo to wszystko jest wykonane.

 Łąka pełna różnokolorowych kwiatów nie jest w stanie istnieć bez ciągłej, niezauważalnej dla oka pracy setek małych insektów. To właśnie one przyczyniają się do osiągnięcia jej pełni. Natura nie jest samowystarczalna, przyroda równoważy jej rytm.

 A teraz powiem ci jedną rzecz: ludzie sami nie zmieniają się nigdy. Ludzi zmienia życie.