Suchy marzec, mokry maj będzie ...

 Natura jest niezwykła. Wyrządzana przez człowieka jej krzywda jest nieodwołalna. Powinniśmy chronić jej dzikość i zachować nienaruszony stan. Tylko ona jest w stanie przetrwać, jeżeli my zadecydujemy o jej przetrwaniu.

 Upały lipcowe wróżą mrozy styczniowe.

 I bocian wszystkich żab nie wyłowi.

 Na to wilk jest w lesie, żeby pasterz strzegł żywinę.

 Jeśli pszczoła w styczniu z ula wylatuje, rzadko pomyślny rok nam obiecuje.

 Brakujące ogniwo między zwierzęciem i człowiekiem to właśnie my.

 Natura nigdy nie jest okrutna: jest zawsze nieskończenie mądra, piękna i absolutnie prawdziwa. To nie my ją niszczymy, ale siebie.

 Kiedy w marcu deszczu wiele, nieurodzaj zboża ściele.

 Rok za rokiem, jak woda potokiem.

 Gdy słowik nuci, czyżyk z zazdrości się smuci.