Kiedy jastrzębieje sowa, chce wyżej ...

 W listopadzie grzmi,rolnik wiosną śni.

 Każda pora roku ma swoje piękno, a niebo zmienia swój wygląd nie tylko każdego dnia, ale przez cały dzień, uzupełniając nieustannie nieskończone piękno świata.

 Pierwszy łyk z kielicha nauk przyrodniczych
czyni ateistą – ale na dnie kielicha czeka Bóg.

 Natura to jest to największe, co istnieje. Panuje ona nad wszystkim, to ona nami kieruje. To ona daje życie i je odbiera. Bez niej nie byłoby nas, więc zamiast ją niszczyć powinniśmy z nią współpracować.

 Natura jest niewyczerpanym źródłem piękna, które nigdy nie przestaje nas zadziwiać. Każdy drzewo ma swój charakter, każdy las ma swoją duszę, a każda rzeka opowiada swoją niekończącą się historię. Trzeba tylko otworzyć oczy, uszy i duszę, aby zrozumieć ich język.

 Każda sowa głupia w dzień.

 Im słońce jest wyżej, tym dłużej rzuca cień każde drzewo. Wielkościom naturalnym, jak cień, żadne przeszkody nie przeszkodzą; smutki natury, jak cień, ciągle przy nas, choć niewidzialne.

 Ludzie nauczyli się latać jak ptaki, pływać jak ryby, ale nie nauczyli się żyć jak bracia. Przyroda nigdy nie robi nic na próżno.

 Natura nie potrzebuje ludzi - ludzie potrzebują natury; natura sobie bez nas poradzi. To my jesteśmy całkowicie zależni od niej. Każde zanieczyszczenie, każde wymarcie to tragizm. Starszy powiedział mi kiedyś: natura to życie, zniszcz to i zniszczysz samych siebie.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom.