Czasem między ostem i pokrzywami ...

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom.

 Natura mówi do nas językiem, którego nie da się zignorować. Powietrze, które oddychamy, drzewa, które dają nam cień, kwiaty, które zdobią naszą planetę - wszystko to jest częścią równania, które określa nasze istnienie. Zignorowanie Natury oznacza zignorowanie naszego miejsca w Wszechświecie.

 Kwiaty są pięknymi słowami i hieroglifami natury, którymi daje nam ona poznać, jak bardzo nas kocha.

 Ile mgieł w marcu, tyle deszczów w czerwcu.

 Kiedy zasieje się ziarno zwątpienia, prawie zawsze puści pędy.

 Nie można kwiatu rozwinąć mocnymi palcami.

 Gdy próbujesz pochwycić naturę ze swoim aparatem, dostrzegasz, jak wiele jest do zobaczenia, czujesz jej rzeczywistość, a to co najważniejsze, uczysz się doceniać jej piękno.

 Człowiek musi poczuć wzgardę dla siebie, aby zdać sobie sprawę, jak przeróżne, wieczne i nieosiągalne jest piękno i siła natury.

 Natura nie ma na swoim koncie żadnego błędu. Człowiek jest najbardziej potężnym, ale też najgroźniejszym zwierzęciem, jakie kiedykolwiek stworzyła.

 Ciało jest tłumaczem duszy.