Gdy wilk się zestarzeje, skubie ...

 Próżnowaniem poniża się dary natury.

 Bociany przylatują i odlatują. Dzieci pozostają.

 Ludzie są jak kwiaty: stworzeni do tego, aby się rozwijać.

 Bóg ukryty staje się poznawalny i bliski dla stworzeń, które są Jego odbiciem.

 W svej nieśmiertelności owa natura, co skąpa w oceanie świateł, niosących jej życie, ma bezmiar, a jednak jest w niej harmonia.

 Bóg – jest w trzech osobach: potężna inteligencja, nieskończona energia, natura.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom. Przede wszystkim ona jest znanym uniwersum, które nie wie o nas. Spokój, który ją charakteryzuje, jest spokojem próżni. Brak odpowiedzi, to jej odpowiedź.

 Natura jest dla człowieka tym, czym dla malarza paleta. Daje nam kolory, swym światłem, cieniem, formami, rytmem, pięknem zaskakuje, zadziwia, ale też stawia przed nami wyzwania. Bez natury nie ma sztuki, nie ma istnienia.

 Biorąc pod uwagę ciągłość wszystkiego, co istnieje na świecie, nie można nie zauważyć, że natura jest tym, co daje życie i utrzymanie wszystkim rzeczom, zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie.

 Stado dzikich kaczek podrywa się nie dlatego, że jedna zakwakała, lecz dlatego, że się poderwała.