Gdy wilk się zestarzeje, skubie ...

 Na świętego Grzegorza idzie zima do morza.

 Nie ma na świecie krainy, gdzie by natura więcej dała i mniej żądała, gdzie by na człowieka patrzyła twarzą tak szczerym uśmiechem jak u nas. Wód jest pełno, pól jest pełno, puszcza stoi otworem i zamożność, i stołki przed nami.

 Na wiosnę dzień karmi rok.

 Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, między materią a duchem, między czasem a wiecznością.

 Natura jest dla człowieka księgą pełną tajemnic, które może odkryć poprzez obserwację i dociekanie. To nieskończona skarbnica wiedzy, która cieszy, fascynuje i inspiruje.

 Na to wilk jest w lesie, żeby pasterz strzegł żywinę.

 Nie każde ziele pachnie.

 Baran ma rogi, a zając nogi.

 Natura jest najpiękniejszym plenerem na świecie, otwiera umysł, zapewnia skupienie, pozwala odetchnąć i jest nieskończonym źródłem inspiracji. Każdy dzień to nowe światło, które maluje inny obraz, każdy sezon to inna paleta barw.

 Czego nie zabrania prawo, zabrania wstyd.