Gdzie bocian, tam pokój.

 Czymże jest człowiek bez Natury? Niczym! Ona jest wszystkim. To matka, która go kocha, to jest mistrz, który kształtuje go i karmi go.

 Natura jest nie tylko wszystkim, co nas otacza, ale także jest w nas samych. Nie jesteśmy od niej odseparowani, lecz jesteśmy jej częścią. Natura jest w naszych sercach i naszych polskich duchach.

 Siła i wytrzymałość drzewa nie pochodzi od zewnętrznych warstw, ale od jego wewnętrznego rdzenia. Tak samo prawdziwa siła człowieka pochodzi z jego ducha, nie z muskułów.

 Gdy w styczniu pszczoły się ruszają, to mokrą wiosnę zapowiadają.

 Czerwiec po deszczowym maju, często dżdżysty w naszym kraju.

 Natura jest dla tych, którzy są w stanie nasycić się nią. Ona jest zarówno źródłem dobroczynnego spokoju i zdrowia, jak i schronieniem przed niesnaskami, kłopotami i troskami. Dla niej nie ma niepodległości od cierpliwości i doświadczenia, ona ma swój rytuał, jak wszystko co jest boskie, i podziwiamy tych, którzy są w stanie przyjąć go.

 Czerwiec mokry po zimnym maju, chłopom w jesieni będzie jak w raju.

 Nasze pragnienie piękna jest nieodłącznym składnikiem naszej natury. Piękno bowiem jest w przyrodzie, oznacza porządek uniwersum, harmonię świata.

 Natura nie była dla nas, przemysłowych istot, źródłem zdrowia; była jedynie miejscem, gdzie odnajdowaliśmy raczej samotność, ciszę i wolność

 Nature to jest umiłowanie sztuki. Jedno jest w naturze tak, jak w sztuce: piękne, które podoba się, jest wszystkim jedno i to samo tylko jest wyrażone inaczej.