I bocian wszystkich żab nie ...

 Natura jest surowa, ale sprawiedliwa mimo swej nieprzewidywalności. Raduje nas pięknem, ale również przypomina o swojej mocy. To mistrzyni harmonii, której lekcje możemy uczyć się bez końca.

 Piękne czasy rodzą róże,słabe zaś przynoszą burze.

 Cokolwiek nosisz w sile piersi, siej po polach, lasach, sadach. Kolosalne drzewa wielkością oszałamiają, ale piękno to ma korzenie w ziemi, nie w chmurach.

 Proces usypiania nie ma nic wspólnego ze snem.

 Natura jest największym artystą, który tworzy obrazy tak cudowne i różne, że nikt nigdy nie jest w stanie ich wszystkich zobaczyć. Każde drzewo, kwiat, góra, rzeka i ocean ma swoje unikalne piękno, które czeka na to, aby ktoś to docenił.

 Jeszcze nie wywarłes na niej żadnych szkód kwiecień i maj; ale przychodzi lipiec: kto cie pozna! zniszczona, spalona, pięknej zieleni, kwiatów, gaju, trawy, rzek brak!

 Gdy spojrzymy na przyrodę, zobaczymy, że jest ona w stanie przetrwać w najcięższych warunkach, dostosowując się i rosnąc pomimo przeciwności losu. Pokazuje nam, że nawet w najtrudniejszych okolicznościach jesteśmy w stanie prosperować i kwitnąć.

 Styczeń, gdy mrozem nie wygodzi,marzec z kwietniem wraz wychłodzi.

 W lipcu się kłosek korzy, że niesie dar boży,a najpierwsza Małgorzata, sierp w zboże założy.

 Tego wrzesień nie doparzy,czego sierpień nie dowarzy