Najprędzej złapiesz węgorza, gdy idzie ...

 Natura jest dla nas matką, siostrą, przyjaciółką, świadkiem naszych cierpień i radości. Nie mówi, lecz słucha, nie daje rad, ale pociesza. Nie ocenia, ale przyjmuje nas takimi, jakimi jesteśmy.

 W marcu kto siać nie zaczyna,dobra swego zapomina.

 Gładka jest woda tam, gdzie strumień płynie głęboko.

 Kiedy w styczniu rośnie trawa, licha w lecie jest potrawa.

 Natura nie spieszy się, a jednak wszystko jest wykonane. Kto dostrzeże jej harmonię, ten zrozumie, że nie ma potrzeby biegu, tylko cierpliwości. Cierpliwość jest kluczem do natury. Patrząc na nią, uczymy się czekać.

 Gdyby kiedy w grudniu grzmiało, wiatrów w roku nowym będzie niemało.

 Natury nie można oszukać. Da się co najwyżej spróbować, ale kiedy myślimy, że udało się nam zmylić naturę, to tak naprawdę zmyliliśmy samych siebie.

 Natura nie ma ani przeszłości, ani przyszłości. Natura ma tylko teraźniejszość, i teraźniejszość jest tak piękna, że unosząc się nad nią, musimy czuć się szczęśliwi i wdzięczni.

 Natura nie jest dla nas miejscem do odwiedzania. To jest nasz dom. To jest miejsce, z którym łączy nas życie. Piękno i majestat Natury to coś, co nas inspiruje i daje nam poczucie jedności z całym światem.

 Ludzie, którzy są w największej zgodzie z samymi sobą, są także w największej zgodzie z naturą i najsilniej ją kochają. Umiłowanie natury jest oznaką smaku, jej kochanie to oznaka serca i niewiele osób ją kocha, bo niewielu wie, jak jest piękna.