Góralu, czy nie jest ci żalOdchodzić od stron ojczystych?
Grzmot w kwietniu dobra nowina, już szron roślin nie pościna.
Czerwiec gdy zagrzmi, gdzie zorze zachodzą, ryby się obficie urodzą.
Kto ibisowi dał mądrość, a rozum dał kogutowi?
Gładka jest woda tam, gdzie strumień płynie głęboko.
Bóg ukryty staje się poznawalny i bliski dla stworzeń, które są Jego odbiciem.
Wolę być samotnym wilkiem, niż płaszczącym się psem.
Październik chodzi po kraju,żenię ptactwo z gaju.
Człowiek nie tkwiłby tak głęboko w naturze, nie byłby jej częścią, gdyby nie miał możliwości poznania jej. Każda prawda, nawet najmniejsza, o świecie staje się częścią naszej duszy, coś na zawsze nasze.
Jeżeli kochać można coś na tym świecie, to tylko ciszę, księżyca blask i przyrodę. Ja, ten cichy, watły i skromny duch natury, kocham wszystko, co ziemia matka rodzi każdego ranka, co słońce ojciec przyświeca, co wieczorny wespół z księżycem bieg, w pogodzie i niepogodzie, w żywocie i śmierci, zawsze jest miłe i drogie
