Bądź jak wiatr, który rzuca ...

 Nie wyciągać wniosków, nie umieć odczytać mowy przyrody - znaczy dobrowolnie wybrać zagładę, krótko mówiąc: zostać zabójców i samobójcą zarazem. Milczenie Kościoła w tej sprawcie byłoby niewybaczalne.

 Przyroda nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom. W związku z tym, powinno się go szanować, doglądać i pielęgnować, jak członka rodziny.

 Fiołki nie kwitną w grudniu.

 Ludzie zapominają, że natura to nie tylko źródło piękna, ale również źródło życia. Potrzebujemy jej tak samo, jak ona potrzebuje nas. To jest nasza prawdziwa domowa planeta, nie ma innej opcji.

 Natura nie zna próżni. Wszystko, co jest na ziemi, ma swoje miejsce, znaczenie i cel. Ludzkość powinna nauczyć się obserwować, zrozumieć i szanować to, co Naturze udało się stworzyć przez miliony lat.

 Natura jest dla nas matką, siostrą, przyjaciółką, świadkiem naszych cierpień i radości. Nie mówi, lecz słucha, nie daje rad, ale pociesza. Nie ocenia, ale przyjmuje nas takimi, jakimi jesteśmy.

 Natura to jest to największe, co istnieje. Panuje ona nad wszystkim, to ona nami kieruje. To ona daje życie i je odbiera. Bez niej nie byłoby nas, więc zamiast ją niszczyć powinniśmy z nią współpracować.

 Człowiek jest cześcią przyrody, a jego walka z nią jest bez sensu, jest jego walką przeciwko sobie. Jeżeli zniszczona zostanie natura, zginie też gatunek ludzki. Zniszczony zostanie, aby przeniknąć do człowieka, najpiękniejsza część natury. Program walki z degradacją środowiska naturalnego nie może być pozostawiony tylko w rękach rządu. Każdy z nas jest odpowiedzialny - musi zrozumieć, że ma obowiązek chronić naturę, ma jego małą cześć jak swoje miejsce do życia, swoje miejsce do pracy.

 Jakie to smutne że musimy cierpieć przez coś na co nie mamy wpływu. I mimo że chciałoby się inaczej, nie jesteśmy w stanie nic zrobić. To tak jak płynąć w miejscu podczas, gdy goni Cię rekin.

 Kobieta, będąc wcielonym uczuciem, wnosi nieład w społeczeństwo.