Kiedy zasieje się ziarno zwątpienia, prawie zawsze puści pędy.

 Biorąc pod uwagę ciągłość wszystkiego, co istnieje na świecie, nie można nie zauważyć, że natura jest tym, co daje życie i utrzymanie wszystkim rzeczom, zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie.

 Ziemia nigdy nie oddaje bez procentu tego, co otrzymała.

 Mężczyzna i kobieta są najbardziej zajadłymi drapieżnikami na Ziemi. Czujemy pokrewieństwo z sokołem, jego urodą i szybkością. Czapla
i gęś dane zostały sokołowi przez bogów
jako prawowita zdobycz. W ten sam sposób człowiekowi dane zostało zwierzchnictwo nad wszystkimi innymi stworzeniami świata.

 Słowik przy kruku zapomni śpiewać.

 Gdy na Zmartwychwstanie dżdżysto i chłody, do Zielonych Świątek więcej deszczu niż pogody.

 Natura to najdoskonalszy nauczyciel, jaki kiedykolwiek istniał. Ona naucza nas szacunku, pokory i siły. Pokazuje nam, że zmienność jest jedyną stałą w życiu i zaprasza nas do czerpania z niej inspiracji. Natura jest księgą, którą czytamy, ale której nigdy nie jesteśmy w stanie całkowicie zrozumieć.

 Najpiękniejsze w swoim uroku są zachody słońca. Kolory mieszają się na niebie jak na artystycznej palecie - są czerwienie, pomarańcze, różowe światło, niebieskość. Jest coś niezwykle uspokajającego w mocy Natury, której nikt nie jest w stanie przewidzieć.

 Natura jest jak niezmierzona melodia, w której występuje niezliczona różnorodność tonów i harmonii. Znajduje się w niej przestrzeń, rytm, kolor, zapach, światło i cień. Każdy element życia jest w niej zawarty, tworząc nieskończony obraz doskonałości.

 Ludzie mają tendencję do zapominania, że Naturę da się cenić nie tylko dla użyteczności, ale również dla wielkości serca, dla wyższych celów ducha, do bezinteresownego ducha nauki, miłości do piękna, do poezji, do podziwu i miłości do samej Natury.

 Gdy w styczniu pszczoły się ruszają, to mokrą wiosnę zapowiadają.