Kiedy zasieje się ziarno zwątpienia, prawie zawsze puści pędy.

 Gdy czerwiec chłodem i wodą szafuje, to zwykle rok cały popsuje.

 Czerwiec gdy zagrzmi, gdzie zorze zachodzą, ryby się obficie urodzą.

 Natura jest nieskończenie podzielonym Bogiem.

 Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, zima jeszcze się przewlecze.

 Natura wynagradza nam pałeczkowaną przez nas ziemię by radować nasze serca i oczy. To jest jej darem, całe piękno natury jest darem dla człowieka, który wnika w jej tajemnice.

 Słuchaj uważnie, jak natura mówi, aż zrozumiesz wszystko lepiej. Drzewa, kwiaty, trawa – uczą nas co to znaczy żyć każdym oddechem, każdym uderzeniem serca. Są trwalsze, silniejsze, mądrzejsze od nas. A kiedy patrzą na nas swoimi zielonymi oczami, wiedzą lepiej, kim jesteśmy.

 Owoc się nie pleni szlachetny tam, gdzie chwastem zaszło pole.

 To, co jest najcudowniejsze w nieskazitelnej naturze, jest to, że całe jej piękno jest zawarte w chwili obecnej. To, co jest cudowniejsze od niej, że to piękno jest darowane jedynie tym, którzy potrafią żyć teraz i tu.

 Po kwiecie owoc, po dobrym życiu sława następuje.

 Dla stonogi buty nie są wcale takim błahym zakupem.