Nie które słowa są jak naboje. Nawet jeśli nie trafią ...

 Wiosna panna, lato matka,jesień wdowa, zima macocha.

 Im starsze drzewo, tym się bardziej psuje.

 Ludzie zatruwają. Zwierzęta i rośliny uzdrawiają.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia, to jest dom. Duch, który kocha dzikość, jest tutaj hodowany. Dlatego są dzieci gór, które nie mogą żyć bez ich gałęzi świątyń unoszących się w powietrzu, a zimą cieszą się podobieństwem ich gałęzi na śniegu, świętą strukturą życia i świata.

 Podziwiam niebo, które widzę, ale jeszcze bardziej podziwiam niebo, którego nie widzę. To prawda, że natura jest cudem, które możemy dotknąć.

 Każdy, kto spędził choćby chwilę w naturze, zdaje sobie sprawę, jak niewiele potrzebne jest do szczęścia. Czyste powietrze, zielone drzewa, spokój i cisza. To jest prawdziwe bogactwo, które niestety częściej zauważamy dopiero wtedy, gdy zaczyna nam ubywać.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom. Potrzeba tyle samo czasu, aby wrócić do natury, co do tego, aby odzyskać zdrowie duszy.

 Jaki pierwszy, drugi, trzeci, taki cały sierpień leci.

 Natura to książka pełna symboli, która mówi do nas w różnych językach, apelując do naszych zmysłów, duszy i umysłu. To miejsce, gdzie odkrywamy prawdę o naszym bycie, istnieniu, zrozumieniu i akceptacji. Kiedy patrzymy na naturę, widzimy siebie w niej odbicia.

 Na świętego Grzegorza idzie zima do morza.