Czasem luty się zlituje, że człek niby wiosnę czuje, ale czasem tak się zżyma, że człek prawie nie wytrzyma.
Człowiek musi poczuć wzgardę dla siebie, aby zdać sobie sprawę, jak przeróżne, wieczne i nieosiągalne jest piękno i siła natury.
W lipcu pszczeli rój, nie opłaci trudu znój.
Piękno jest obecne, trzeba tylko chcieć je widzieć lub przynajmniej rozmyślnie nie zamykać oczu.
Natura jest wiecznym źródłem mądrości i piękna. Każde drzewo, kamień, góra jest przekazem od wszechświata, wyrażającym głębokie tajemnice, które są prawdą naszego istnienia.
Jeśli nie będziemy umieli obronić przyrody, stracimy przyszłość dla naszych dzieci. Powinniśmy pamiętać, że nie dziedziczymy ziemi po naszych przodkach, tylko pożyczamy ją od naszych dzieci.
Jakże ważne jest dla nas, żebyśmy rozumieli język przyrody, by natura była dla nas czymś innym niż martwym słownikiem. W naturze jest człowiek; musi ona żyć dla naszej duszy; musi ona być nieskończoną objawieniem dla nas. Musimy nauczyć się w niej rozumieć ducha.
Na Pomorzu zboże w morzu.
Grzybek,pamiętasz kiedyś jak mi do kogoś zarywałeś ?.Ja ci się tylko odwdzięczam !!!
Kto boi się wilków, nie powinien chodzić do lasu.
