Gdzie bocian, tam pokój.
Jestem jedynym spośród 7 miliardów ludzi na Ziemi. Od 40 lat fotografuję naszą planetę i różnorodność jej mieszkańców, ale cały czas mam wrażenie, że ludzkość nie zrobiła żadnego postępu. Nadal nie potrafimy żyć razem i zastanawiam się, dlaczego tak się dzieje. Nie szukam odpowiedzi w statystykach czy analizach, ale w samym człowieku.
Gdy się żyto kłosi, jęczmień siać się prosi.
Bliższe sercu kolano, niż pięta.
Natura to nie tylko źródło nieprzemijającej piękności, to także ostoja harmonii i spokoju. W jej obejściu, można zauważyć, jak wszystko jest ze sobą powiązane, jak każdy element współgra z innym, tworząc wyjątkowy i niepowtarzalny obraz. Natura sama w sobie jest najdoskonalszym dziełem sztuki, które napotkamy na drodze życia.
Choć już w kwietniu słonko grzeje, nieraz pole śnieg zawieje.
Tajemnica natury jest o wiele głębsza, niż sobie to wyobrażamy. Kiedy patrzymy na górę, brzeg, las, łąkę – widzimy nie tylko to, co jest nam dane zobaczyć gołym okiem, ale także to, co kryje się za tym obrazem. Natura jest pełna tajemnic, które czekają na odkrycie.
Proces usypiania nie ma nic wspólnego ze snem.
Odczuwacie względem natury pogardę i nienawiść, bo są w niej sprawy nierozumiałe, z którymi musielibyście się liczyć.
Natura jest wiecznym źródłem mądrości i piękna. Każde drzewo, kamień, góra jest przekazem od wszechświata, wyrażającym głębokie tajemnice, które są prawdą naszego istnienia.
