Natura nigdy nie jest taka piękna jak wtedy, gdy jej bramy otwierane są ludzkiemu umysłowi i sercu. Jest to przywilej odkrywcy, niezbyt często udzielany, ale zawsze gorąco pragniony, krótkotrwały, lecz fascynujący.
Gdzie kwitnie kwiat - musi być wiosna,a gdzie jest wiosna - wszystko wkrótce zakwitnie.
Gdy na Nowy Rok pluta, ze żniwem też będzie pokuta.
Kobieta, będąc wcielonym uczuciem, wnosi nieład w społeczeństwo.
A jednak się kręci!
Nasze pragnienie piękna jest nieodłącznym składnikiem naszej natury. Piękno bowiem jest w przyrodzie, oznacza porządek uniwersum, harmonię świata.
Człowiek jest wolny jak ptak w klatce: może się poruszać tylko w pewnych granicach.
Każde drzewo, każdy fragment roślinności stanowi dla mnie otwartą księgę, w której czytam z zachwytem. Natura jest dla mnie niemym, ale jakże wymownym językiem, którym mówi do mnie Bóg.
Natura nie toleruje próżni. Wszystko jest pełne bogactwa, harmonii, wzajemności. Nikt nie jest w stanie odkryć jej granic. Niezwykły obraz, który jest nigdy nie jest ten sam, a zawsze doskonały.
Człowiek budzi się rano, morze budzi się w nocy.
