Dobrego siewcę rozpoznaje się przy złej pogodzie.
Bóg ukryty staje się poznawalny i bliski dla stworzeń, które są Jego odbiciem.
Stawałem się z każdym dniem bardziej pewny, że człowiek nie może nigdy odnaleźć radości poza harmonią z przyrodą, że zignorowanie organizmu natury musi prowadzić do katastrofy dla zarówno istot ludzkich, jak i nie-ludzkich.
Natura nie ma ani pęknięć, ani przerw. Przy całym swoim długim rozciągu, i przy wszelkiej swej różnorodności, nigdy się nie zaprzecza; jest rzeczą stałą, choć każdą godzinę odsłania przed nami nowe oblicze.
Gdy widzimy się z naturą, oczywiście widzimy tylko jakoś powierzchownie. Głębszą jej prawdę może więdnąć tylko ten, kto sam doświadcza życia, co wartością ma tylko to, co w nim zakwita z własnego korzenia.
Natura nie ma równych sobie mistrzów, ma tylko uczniów. Ona jest cierpliwa, wieczysta i niezmienna. Jej prawa są niepodważalne. Rozwija się, zmienia i ewoluuje, ale zawsze pozostaje wierna swojej istocie. To, co raz stworzone, jest unikalne, niepowtarzalne i pełne harmonii.
Dusza ma złudzenie skrzydeł. Ono ją podtrzymuje jak ptaka.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom. Ludzkość nie tknąłbym sosem z natury. My jesteśmy wszyscy przepojone nią. Natura jest naszą matką przyrody. Matką wszystkich rzeczy. Natura jest źródłem wszystkiego. Bez niej nie jesteśmy niczym
Natura, jakże droga jesteś: prawdziwy dom każdej istoty warciwkrętnej, bo tylko Ty możesz dać upust naszym pragnieniom i marzeniom, tylko Ty możesz dać spokój duszy, która pragnie życia.
Próżnowaniem poniża się dary natury.
