Porządek w naturze nie jest wynalazkiem ludzkiego umysłu ani wytworem zdolności postrzegania. Istnienie porządku wymaga istnienia inteligencji, która organizuje. Może nią być tylko inteligencja Boga.
Natura jest księgą, a jej różne strony są pełne niezliczonych, cudownych tajemnic, które ciągle nas fascynują. Te tajemnice to nic innego, jak odbicie nieskończonego piękna, które istnieje w naturze.
Gdy w Palmową Niedzielę słońce świeci, pełne będą stodoły, beczki i sieci.
Nie ma na świecie nieb, które byłyby przeróżne jak niebo serca człowieka, nie ma głębi które byłyby głębsze niż jego tęsknoty, nie ma przestworzy szerzej otwartych niż przestrzeń jego ducha, nie ma słońca, które by jaśniej oświecało niż słońce jego prawdy.
Przyroda sama w sobie jest doskonała inspiracją. Wystarczy usiąść z nią twarzą w twarz, aby zrozumieć, jak ona działa, jak ja idzie, jak rośnie, jak się rozmnaża. Każda chwila, każda minuta, każda sekunda tak staje się nauką, która pokazuje nam, jak należy żyć, jak postępować, jak oddychać.
Człowiek budzi się rano, morze budzi się w nocy.
Natura nie ma na swoim koncie żadnego błędu. Człowiek jest najbardziej potężnym, ale też najgroźniejszym zwierzęciem, jakie kiedykolwiek stworzyła.
Czasem natura jest wszystkim, czego potrzebujemy. Daje nam spokój, inspiruje nasze myśli, dostarcza nam pokarmu i schronienia, jest miejscem, gdzie można się schować przed zgiełkiem świata. Respektujmy ją i dbajmy, bo bez niej nie przetrwamy.
Boskość natury z serca bije, Ziemia święta jest, każdy kamień, Drzewo, liść, kwiat, pąk, każde ziarno. Boga w rozkoszach natury kochać!
W początku lata poranne grzmotysą zapowiedzią rychłej słoty.
