Dawniej lepiej bywało i kury większe jaja niosły.
Natura jest bogiem, który otacza nas zewsząd. Każdy z nas jest wydzierganym z różnych włókien łanem, przepuszczającym przez siebie różne tony i dźwięki. Najpiękniejsze chwile w naszym życiu to te, kiedy odczuwamy jedność z naturą, kiedy czujemy, że jesteśmy jej nierozłączną częścią.
Nie ma na świecie nieb, które byłyby przeróżne jak niebo serca człowieka, nie ma głębi które byłyby głębsze niż jego tęsknoty, nie ma przestworzy szerzej otwartych niż przestrzeń jego ducha, nie ma słońca, które by jaśniej oświecało niż słońce jego prawdy.
Jakże ważne jest dla nas, żebyśmy rozumieli język przyrody, by natura była dla nas czymś innym niż martwym słownikiem. W naturze jest człowiek; musi ona żyć dla naszej duszy; musi ona być nieskończoną objawieniem dla nas. Musimy nauczyć się w niej rozumieć ducha.
Rok za rokiem, jak woda potokiem.
W najdrobniejszej cząstce wszechświata mieści się potęga, która go zakodowała. I kto by rozwiązał wszystkie zagadki ziarnka piasku, przeniknąłby całą naturę.
Przyroda jest dla człowieka nauczycielem i przyjacielem. Jest wszechstronnym i zawsze obecnym nauczycielem. Wiele bogactwo prawdziwej wiedzy, harmonii życia i jego sensu, odkrywamy właśnie przez Obcowanie z nią.
Natura tchnie życiem, udziela tajemniczej mocy, kreuje piękność, jest zakonem uniwersalnym. To medycyna dla wykończonego ducha, lekcja dająca uczucie spokoju dla zmęczonych serc.
Każda pora roku ma swoje piekno i nie ma takiej rzeczy, która nie wygląda piękniej w blasku wschodzącego lub zachodzącego słońca. Natura zawsze znajduje sposób, aby nas zaskoczyć i zachwycić.
By dojść do źródła, trzeba płynąć pod prąd.
