Gdy w styczniu pszczoły się ruszają, to mokrą wiosnę zapowiadają.
Kropla drąży kamień nie siłą, lecz częstym spadaniem.
Kto idzie na niedźwiedzia, niech gotuje łoże, kto na dzika - mary.
Natura jest wielką artystką i mistrzynią, która nieustannie mnie zadziwia. Każde drzewo, kwiat, kamień jest wyjątkowy i odgrywa ważną rolę w tym niesamowitym obrazie, którym jest nasz świat. Każdy element natury ma swoją duszę i wyjątkową cechę, która dodaje piękna do całości.
Przyroda jest dla człowieka nauczycielem i przyjacielem. Jest wszechstronnym i zawsze obecnym nauczycielem. Wiele bogactwo prawdziwej wiedzy, harmonii życia i jego sensu, odkrywamy właśnie przez Obcowanie z nią.
Bóg był najpierw ogrodnikiem, a nie inżynierem. Powołanie do istnienia, które dał stworzeniom, było bardziej organiczne i delikatne niż mechaniczne i żelazne. Dla nas, stworzeń wyrosłych z organicznego świata, natura jest świętością.
Kwiaty są pięknymi słowami i hieroglifami natury, którymi daje nam ona poznać, jak bardzo nas kocha.
Gdzie wąż głowę włoży, tam cały wlezie.
Mężczyzna i kobieta są najbardziej zajadłymi drapieżnikami na Ziemi. Czujemy pokrewieństwo z sokołem, jego urodą i szybkością. Czapla
i gęś dane zostały sokołowi przez bogów
jako prawowita zdobycz. W ten sam sposób człowiekowi dane zostało zwierzchnictwo nad wszystkimi innymi stworzeniami świata.
Natura jest surowa, ale sprawiedliwa mimo swej nieprzewidywalności. Raduje nas pięknem, ale również przypomina o swojej mocy. To mistrzyni harmonii, której lekcje możemy uczyć się bez końca.
