Cóż piękniejszego nad niebo, które przecież ogarnia wszystko co piękne.
Dary uczynione przez złego człowieka nie przynoszą korzyści.
Natura nie jest miejscem, które odwiedzamy. To nasz dom. Ziemie i niebo wyróżniają się pięknem na całym świecie. Dla wielu z nas, niestety, przyroda jest formą telewizji pełnej pulpitów, dźwięków i pachnących powietrzem. To jest prawda dawniej niż szczepów i wieków, których możemy pominąć jak sekundę, a WSZYSTKO jest ruchliwe i pełne wspaniałego, fascynującego życia.
Natura jest dla mnie miejscem, które zawsze daje mi spokój ducha. Każda kropla rosy, każdy kawałek kory, każdy listek są dla mnie oknem do innego świata, świata, który jest tak samo prawdziwy jak nasz, ale który jest niewidzialny dla wielu z nas.
Jeżeli w Świątki deszcz pada, wielką biedę zapowiada.
Nigdy nie przestaje być zdumiony naturą, której majestat jest nie do opisania. Zawsze stawia mnie w stan fascynacji, zdecydowanie nieporównywalny z tym, co stworzył człowiek. Natura jest najwspanialszym artystą, jaki kiedykolwiek był i nigdy nie przestaje tworzyć i zaskakiwać swoim pięknem.
Góry są tym miejscem na Ziemi, gdzie niebo jest najbliżej, gdzie człowiek odczuwa niewypowiedziany zachwyt i święty respekt, a jednocześnie ma poczucie swego maleństwa i przemijalności.
Natura jest dla mnie niekreślonym pustkiem, w który możemy wtapiać się, aby poczuć, że jesteśmy częścią wszystkiego. Na zewnątrz i wewnątrz nas istnieje niezmierne spektrum form i kolorów, którymi ciągle można się zachwycać.
Nawet największe pustynie mają swoją wiosnę, choćby najkrótszą i niedostrzegalną.
"Miłość. Przepełniała go i sprawiała, że chciał zniszczyć ten pierdolony świat i wszystkich tych, którzy stworzyli jego, Griszę, cudowne dziecko Sołncewa..."
