Ktoś już kiedyś zastanawiał się nad tym, dlaczego zniszczenie dzieła ludzkich rąk nazywa się wandalizmem, a gdy niszczone jest dzieło natury, dzieło Boże, mówi się, że to postęp.
Natura nigdy nie jest okrutna: jest zawsze nieskończenie mądra, piękna i absolutnie prawdziwa. To nie my ją niszczymy, ale siebie.
Gdy w maju plucha, w czerwcu posucha.
Nie każde ziele pachnie.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom. Przede wszystkim ona jest znanym uniwersum, które nie wie o nas. Spokój, który ją charakteryzuje, jest spokojem próżni. Brak odpowiedzi, to jej odpowiedź.
Gdy styczeń z mgłą chodzi, mokrą i wczesną wiosnę zrodzi.
Z czystego źródła, czyste rzeki płyną.
Deszcze listopadowe budzą wiatry zimowe.
Boże Narodzenie po wodzie, Wielkanoc po lodzie.
Nawet wtedy, gdy wokół nas jest pustka, nie znaczy, że tak już pozostanie. Idźmy naprzód w stronę słońca, w stronę światła.Ono zaprowadzi nas za horyzont, który na pewno nas zaciekawi.
