Im bliżej natury jesteśmy, tym więcej czujemy w sobie Boga.
Gdy w styczniu deszcz leje, złe robi nadzieje.
Wszyscy Święci niezgodą,wiatry ze śniegiem przywiodą.
Dla myszy kot jest lwem.
Głód powoduje, że z lasu wychodzi wilk, a z artysty pisarz.
Nadzieję mi dał tylko powiew wiatru, który w cichą noc przetoczył mi się między palcami. Był uczciwy, przyniósł zapach deszczu i lasu, pokazał mi też, jak najprościej przychylnić się do życia, bo natura jest zawsze, bez względu na pory roku, świeża, kąpielowa.
Po styczniu jasnym i białym w lecie będą upały.
Październik chodzi po kraju,żenię ptactwo z gaju.
Nie ma na świecie nieb, które byłyby przeróżne jak niebo serca człowieka, nie ma głębi które byłyby głębsze niż jego tęsknoty, nie ma przestworzy szerzej otwartych niż przestrzeń jego ducha, nie ma słońca, które by jaśniej oświecało niż słońce jego prawdy.
Natura jest nieustannie pełna pragnień i potrzeb, które kiedy nie są zaspokojone, przekształcają się w ból. To ona uczy nas szacunku do życia, cierpliwości i wytrzymałości. Wszystko co posiadamy, pochodzi od niej. Daje nam powietrze, które oddychamy, wodę, która nas odżywia, i ziemię, na której stąpamy.
