Wielki wystrój natury

 Natura nie ma równych sobie mistrzów, ma tylko uczniów. Ona jest cierpliwa, wieczysta i niezmienna. Jej prawa są niepodważalne. Rozwija się, zmienia i ewoluuje, ale zawsze pozostaje wierna swojej istocie. To, co raz stworzone, jest unikalne, niepowtarzalne i pełne harmonii.

 Sumienie świata, nie ma adresu.

 Gdy mokro w Kwietną Niedzielę, rok się sucho ściele.

 Komu Pan Bóg sprzyja, temu się i na kamieniu rodzi.

 Dobrego siewcę rozpoznaje się przy złej pogodzie.

 Jesteśmy jak ślimaki przylepione, każdy, do swojego liścia.

 Cała moc ryby w głowie.

 Gdy rój w maju idzie w górę, kosztuje on siana furę.

 Nie ma na świecie nieb, które byłyby przeróżne jak niebo serca człowieka, nie ma głębi które byłyby głębsze niż jego tęsknoty, nie ma przestworzy szerzej otwartych niż przestrzeń jego ducha, nie ma słońca, które by jaśniej oświecało niż słońce jego prawdy.

 Najcenniejszym przymiotem natury jest jej rozmaitość.