Gdy styczeń z mgłą chodzi, mokrą i wczesną wiosnę zrodzi.
Natura nie ma nic do ukrycia. To człowiek, który zawsze ukrywa coś przed naturą i ukrywa się przed samym sobą. Natura jest ślepą, ale sprawiedliwą niewiastą, której nie można oszukać, ale której można przekupić; która nie zna ulgi, jednak zawsze zwraca każde dobro, które zostało jej ofiarowane, bez narzekania i bez fałszu.
W marcu jak w garncu.
Bóg ukryty staje się poznawalny i bliski dla stworzeń, które są Jego odbiciem.
Natura nie potrzebuje człowieka. Człowiek potrzebuje natury. Natura to nie miejsce do odwiedzenia, to dom. Biorąc pod uwagę, że zniszczyliśmy jej większość, nie powinniśmy być zdziwieni, jeśli zdecyduje się nas wyplenić.
Gdy próbujesz pochwycić naturę ze swoim aparatem, dostrzegasz, jak wiele jest do zobaczenia, czujesz jej rzeczywistość, a to co najważniejsze, uczysz się doceniać jej piękno.
Byłoby lato dłuższe, żeby nie zima.
Gdy w styczniu deszcz leje, złe robi nadzieje.
Biada temu domowi, gdzie krowa dobodzie wołowi.
Grzmot w maju nie szkodzi, sad dobrze obrodzi.
