Przyroda jest piękna, ale nie potrafi się bronić. Najpiękniejsze kwiaty są najszybciej zrywane. Tymi, które rosną daleko od ludzi, nikt się nie interesuje. Tankujące samochody nie dbają o przygodne mlecze, z których nikt nie zrobi wieńców.
Natura jest najpiękniejszym dziełem na świecie. W każdym korycie strumienia, w każdym liściu, w każdym kwiecie tkwi niezwykła tajemnica natury. Są tacy, którzy potrafią dostrzec jej piękno, a są i tacy, którzy przechodzą obok niej obojętnie. Natura jest wartym odkrywania cudem, który oferuje nam świat.
Nic tak nie umacnia i nie oświeca duszy, jak przyroda. Oto nasza matka, opiekunka i nauczycielka, najwierniejsza przyjaciółka, kiedy wszyscy nas opuszczają, źródło niewysłowionej radości i zdrowia, które nie kosztują ani grosza.
Gdy obserwuję naturę, zawsze uderza mnie to, jak niewiele ludzi zdają sobie sprawę z jej nieocenionej wartości. Natura to piękno, które możemy tylko podziwiać i starać się chronić.
Gdy słowik nuci, czyżyk z zazdrości się smuci.
Zieleń, która wydaje się tak błaha i prozaiczna, gdy jesteś młody, staje się nieocenionym źródłem spokoju i ukojenia, kiedy starzejesz się.
Człowiek jest wolny jak ptak w klatce: może się poruszać tylko w pewnych granicach.
Na świecie jest wiele rzeczy, które zaskakują, pełne są tajemnic i trudne do zrozumienia, ale niewiele jest tak niezwykłych jak natura. Ona nigdy nas nie zaskoczy, zawsze jest taka, jaką ją znamy, a jej piękno i harmonia są niezmienne.
Gdy się żyto kłosi, jęczmień siać się prosi.
"Miłość. Przepełniała go i sprawiała, że chciał zniszczyć ten pierdolony świat i wszystkich tych, którzy stworzyli jego, Griszę, cudowne dziecko Sołncewa..."
