Czymże jest człowiek bez Natury? Niczym! Ona jest wszystkim. To matka, która go kocha, to jest mistrz, który kształtuje go i karmi go.
Byłoby lato dłuższe, żeby nie zima.
Plecy orła są przyzwyczajone do słońca.
Gdy na pełni księżyca Gody przypadają, ładną resztę zimy z tego wysnuwają.
Gdy wrzesień bez deszczów będzie, w zimie wiatrów pełno wszędzie.
Podobni są do lwa dyszącego na zdobycz, do lwiątka, co siedzi w kryjówce.
Suchy kwiecień, mokry maj,będzie żyto jako gaj.
Pewno październik nie oszczędzi pluchy,jeśli wrzesień był ciepły i suchy.
Natura ma dla nas tyle, ile umiemy z niej wziąć. Szczęście zależy od oka, które patrzy. Miłość do kwietniowego słońca i do wyniosłych gwiazd jest wolna od skomplikowanych rozważań i prosta jak radość z utrzymania równowagi.
Gdy z początku sierpnia skwar trzyma, zwykle bywa długa i śnieżna zima.
