Ktoś już kiedyś zastanawiał się nad tym, dlaczego zniszczenie dzieła ludzkich rąk nazywa się wandalizmem, a gdy niszczone jest dzieło natury, dzieło Boże, mówi się, że to postęp.
Natura nigdy nie pospiesza, a mimo to wszystko jest realizowane. Czy człowiek, wyjątkowy w swojej niecierpliwości, nie mógłby nauczyć się od niej cierpliwości i wytrwałości?
Wielkie rzeki cicho płyną.
Siła i wytrzymałość drzewa nie pochodzi od zewnętrznych warstw, ale od jego wewnętrznego rdzenia. Tak samo prawdziwa siła człowieka pochodzi z jego ducha, nie z muskułów.
Natura, zrozumiana jako żywioł, który człowiek bezpośrednio napotyka, jest żywym wpisaniem Bożych myśli, jest zaproszeniem, zwrócone do umysłu, do odkrywania prawdy, do dobroci i piękna, które są końcowymi celami stworzenia.
Grzmot październikowy - niedostatek zimowy.
Dobrego siewcę rozpoznaje się przy złej pogodzie.
W prostocie natury leży wielkość jej istoty. Ludzie, której nie szanują, tracą prawo do jej bogactw. Przywróćmy jej godność, a spełni nasze największe marzenia.
Gdy wilk się zestarzeje, skubie go i wrona.
Najlepsza jesień tego nie zrodzi, czego wiosna nie zasiała.
