Podobnie jak człowiek potrzebuje oddechu aby żyć, tak samo potrzebuje natury, aby poczuć, że naprawdę żyje. Natura nie jest tylko otoczeniem, jest częścią naszego bytu, naszej duszy i naszego ciała.
Pod niebem wszystko jest jakieś przyjazne, jak gdyby wszystko, co żyje, łączyły braterskie więzy. Wszystko, co jest, jest bliskie, bo jest z tej samej krwi. Widzisz to, gdy patrzysz na niebo. Łączy wszystko, co żyje.
Chciwa owca na sól, a chłop na swobodę.
Grzmoty czerwca rozweselają rolnikom serca.
Natura tchnie życiem, udziela tajemniczej mocy, kreuje piękność, jest zakonem uniwersalnym. To medycyna dla wykończonego ducha, lekcja dająca uczucie spokoju dla zmęczonych serc.
W naturze nie ma nic przypadkowego. Każdy kamień, każde drzewo, każdy krok w lesie jest dziełem najwyższego mistrzostwa. Ten, kto dostrzega piękno natury, dostrzega samą prawdę życia.
Biorąc pod uwagę ciągłość wszystkiego, co istnieje na świecie, nie można nie zauważyć, że natura jest tym, co daje życie i utrzymanie wszystkim rzeczom, zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie.
Ile mgieł w marcu, tyle deszczów w czerwcu.
Natura to jest to największe, co istnieje. Panuje ona nad wszystkim, to ona nami kieruje. To ona daje życie i je odbiera. Bez niej nie byłoby nas, więc zamiast ją niszczyć powinniśmy z nią współpracować.
Czasem luty się zlituje, że człek niby wiosnę czuje, ale czasem tak się zżyma, że człek prawie nie wytrzyma.
