Natura jest templum wspaniałych drzew. Jej zieleń to nasza święta ostroga, ku tej sióstce duch nam wciąż dąży, nie zna przeszkód, nie zna granic, nie zna trwogi.
Kto ibisowi dał mądrość, a rozum dał kogutowi?
Jak kogut zapieje, to wiesz, że dnieje.
Cóż słodszego niż miód, a cóż mocniejszego niż lew.
Natura ma dla nas tyle, ile umiemy z niej wziąć. Szczęście zależy od oka, które patrzy. Miłość do kwietniowego słońca i do wyniosłych gwiazd jest wolna od skomplikowanych rozważań i prosta jak radość z utrzymania równowagi.
Natura nie zna nic złego; zło jest tylko w umyśle człowieka. Zła nie ma tam, gdzie człowieka nie ma. Zła nie ma w naturze.
Srokowe wesele? deszczu będzie wiele.
Prawdziwa rozmowa z naturą, to nic innego jak akcentowanie i podkreślanie jej piękna. To uczczenie jej przez człowieka, przez sztukę, która jest wyrazem naszej duszy.
Natura! Jesteśmy otoczeni nią i zanurzeni w niej. Nie możemy się z nią zetknąć, ani nie czując jej obecności, nie możemy się od niej oddzielić, ani nie czując jej troski.
Chciwa owca na sól, a chłop na swobodę.
