Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.
Człowiek jest absolutem natury, jest jej synem i ojcem; jest jej produktem i kreuje ją; jest jedynym zwierzęciem dla którego natura sama w sobie jest doświadczeniem, co jest źródłem kreatywności.
W naturze nic nie ginie... to, co raz przeminie nie umiera, lecz zmienia formę, barwę i pachnie inaczej. I tylko człowiek umiera... i tylko człowiek umiera tak, jakby nigdy miał już nie powstać... jedynie człowiek zna sens śmierci i jedynie człowiek umiera.
Ludzie z natury są głupi...
Przyroda jest hojna, ale wybiera najkrótszą drogę do celu.
Sumienie świata, nie ma adresu.
Kiedy mokry maj, będzie żyto jako gaj.
Wisła jak Bóg: jednemu daje, drugiemu bierze.
Czerwiec temu się zieleni, kto do pracy się nie leni.
Kto nie umie podziwiać niczego w przyrodzie, nie zasługuje na nazwę człowieka... jedynie w stanie zdumienia człowiek jest naprawdę sam ze sobą.
