Natura! Jesteśmy otoczeni nią i zanurzeni w niej. Nie jesteśmy w stanie opuścić jej ani na moment. Nie tylko nas ona ożywia, ale również na nas wpływa. Natura kształtuje nas i cały nasz świat.
Małe źródła tworzą wielkie rzeki.
Przytaczanie natury koi, leczy, uzdrawia. Nie znam skuteczniejszego sposobu odnalezienia spokoju serca, senności, równowagi myśli. Pogodna samotność wśród przyrody rozjaśnia umysł, odnawia ciało, budzi siły, obudza znowu człowieka do zdrowych i udanych działań emocjonalnych.
Suchy marzec, mokry maj będzie żyto jako gaj.
Podobno nikt nie może na długo patrzeć w ognisko ani w kroplującą wodę. Ja poszerzyłbym ten zakaz na całą przyrodę. Czuje do niej niezdrową, obsesyjną czułość. Szkodzi mi. Absorbuję ją cały, nałogowo.
Natura nie czyni niczego na próżno. Większość ludzi jest niezdolna do samotności, ponieważ są albo zbyt puste, albo zbyt ciężkie na duchu. Człowiek jest częścią natury i jej nie pokona.
Człowiek, który chodzi za szybko, zbyt pochłonięty swoimi troskami, by zwracać uwagę na świat, nie dostrzeże prawdziwego piękna natury. Natura jest spokojna. Natura jest cierpliwa. Nauczmy się od niej.
Dary uczynione przez złego człowieka nie przynoszą korzyści.
Październik chodzi po kraju,żenię ptactwo z gaju.
Gdy czerwiec chłodem i wodą szafuje, to zwykle rok cały popsuje.
