Podziwiam niebo, które widzę, ale jeszcze bardziej podziwiam niebo, którego nie widzę. To prawda, że natura jest cudem, które możemy dotknąć.
Nawet największe pustynie mają swoją wiosnę, choćby najkrótszą i niedostrzegalną.
Przy wonnym kwiecie rośnie i pokrzywa.
Bądźmy ludźmi choćby tak długo, póki nauka nie odkryje, że jesteśmy czym innym.
Im bliżej natury jesteśmy, tym więcej czujemy w sobie Boga.
Natura jest cudowna. Wszyscy powinniśmy się od niej uczyć. Jej piękno, harmonia i rozmach są dla mnie nieskończonym źródłem inspiracji. To jest prawdziwa sztuka życia.
Jaka pogoda listopadowa, taka i marcowa.
Bociany przylatują i odlatują. Dzieci pozostają.
Natura nie zna ani nagrody, ani kary. Ona zna tylko konsekwencje. Jesteśmy częścią natury i nie jesteśmy z nią w stanie konkurować. Wciąż się uczymy, co to oznacza poszanowanie dla natury, bo to ona ma ostatnie słowo.
Cóż słodszego niż miód, a cóż mocniejszego niż lew.
