Piękno ludzi jest największym pięknem ziemi.
Ktoś już kiedyś zastanawiał się nad tym, dlaczego zniszczenie dzieła ludzkich rąk nazywa się wandalizmem, a gdy niszczone jest dzieło natury, dzieło Boże, mówi się, że to postęp.
Jeśli nie będziemy umieli obronić przyrody, stracimy przyszłość dla naszych dzieci. Powinniśmy pamiętać, że nie dziedziczymy ziemi po naszych przodkach, tylko pożyczamy ją od naszych dzieci.
Drzewa umierają stojąc.
Gdy się grzmot w lipcu od południa poda, drzewom się znaczy szwank i nieuroda.
Czymże jest człowiek wobec przyrody, co go otacza? To tylko drobinka siana na wielkim łąkowisku. Przyroda, wieczna, nieśmiertelna, zawsze młoda, zawsze świeża, zawsze nowa, o! to dopiero jest coś wielkiego, wszechmocnego, nieskończonego!
Gdzie bocian na gnieździe siedzi, tam piorun nie uderzy.
Suchy kwiecień, mokry maj,będzie żyto jako gaj.
Słońce tak dobrym jak i złym świeci.
Bez datku łaska, jak rzeka bez wody.
