Natura jest niezwykła w swoim prawdziwym pięknie, które odsłania się jedynie tym, którzy potrafią spędzić czas na jej obserwacji. Natura jest wszędzie, wystarczy tylko otworzyć oczy.
Czasem nie potrzeba dużo, aby dostrzec najwspanialsze detale natury. To co na pierwszy rzut oka wydaje się zwykłą zielenią, może ukrywać w sobie niesamowite piękno i nieocenioną wartość.
Trzeba długo patrzeć na drzewa, na trawę, na kamienie. Długo patrzeć na twarze ludzkie. Wtedy powoli z otchłani wyłania się to, co w nich najpiękniejsze. Ale uroda ta chyla się ku ucieczce - trzeba ją pochwycić.
Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, zima jeszcze się przewlecze.
Najlepsza jesień tego nie zrodzi, czego wiosna nie zasiała.
Cała harmonia tego świata składa się z elementów sprzecznych.
Natura nie zna monotoni, a jej prawda ukryta jest w jej niekończącej się różnorodności. Jest to poemat, którego niezliczone strofy nas niosą - sandały gwiazd, cnote lodu, okruchy krzaków, zgiełk ptaków i miękkość wiatru.
Natura jest dla duszy tym, czym jest tlen dla ciała. Pobudza nas, wzmacnia, odświeża i czyni nas zdolnymi do czynienia dobra. Bez niej wszystko staje się szare i monotoniczne
Dla mnie drzewa to nieskończenie ekspresyjne wyrazy natury. Uważam, że nie ma nic bardziej poetyckiego, narowistego, filozoficznego, tragicznego, jak i komediowego niż drzewo.
Czas jest także żywiołem.
