Nie są ważne twoje tytuły, wykształcenie, pieniądze. Ważne jest tylko to, kim jesteś jako człowiek, jak traktujesz innych, i jaki zostawiasz po sobie ślad. Pamiętać trzeba, że nie można obcować z naturą ludzką, ignorując jej potrzeby poza materialnymi.
Siła charakteru w dużym stopniu zależy od dwóch rzeczy: po pierwsze od zdolności do stawiania długoterminowych celów, a po drugie od umiejętności utrzymania wizji tych celów w obliczu codziennych przeciwności i przeszkód.
Niezależnie od tego, jak ważny jest przykład, jedna osoba nie może stanowić przykładu dla całego świata - lecz może stanowić przykład dla wielu osób.
Nie chodzi o to, aby robić coś, co jest prostsze, tylko o to, aby robić to, co przekracza nasze umiejętności.
Twoja prawdziwa wartość nie wynika z tego, co robisz, jak się ubierasz czy co posiadasz. Twoja prawdziwa wartość pochodzi z tego, kim jesteś jako osoba - z Twojego charakteru, Twojej miłości do innych, Twoich wartości i Twojej skromności.
Oto jest pytanie, które zadaję sobie każdego ranka: czy dzisiaj chcę żyć? I w lesie, wśród zielonych drzew, moja odpowiedź zawsze brzmi: Tak. Ale pytanie pozostaje bez odpowiedzi, kiedy myślę o tych, których już nie ma. O tych, którzy, tak jak ja, powinni zdychać wśród kwiatów, która mają być już tylko wspomnieniem.
Nie można się bać, że ktoś Cię nie zrozumie. Ważne, że jesteś prawdziwy wobec siebie. To właściwe, żeby zachować własny styl, nawet jeśli inni Cię nie zrozumieją.
Nie jesteśmy jako ludzie ani aniołami, ani bóstwami: dobroć nasza jest człowiecza, a zatem ograniczoną i niewystarczającą, pozostaje zawsze poniżej wymogów. Zawodzi, nawiedza błędami, omyłkami, słabościami.
Nigdy nie lekceważ siły człowieka, który wie co chce. Jego determinacja, ciężka praca i konsekwencja potrafią przenosić góry. Możesz się od niego nie zgodzić, ale nie możesz go zignorować.
Nie tylko siłą ducha, ale również i siłą ciała można stawić czoło przeciwnościom losu, przeciwstawić się cierpieniu, powstrzymać się od złego.
