Nie mierzy się człowieka ilością jego doświadczeń, ale tym, jak je przeżywa. Możemy przemierzyć cały świat i zawsze pozostać na tym samym poziomie, jeśli nie zrozumiemy, że prawdziwa podróż to nie miejsca, ale ludzie, którzy nas otaczają.
Nikt nie jest dostatecznie mądry, by doradzać nam we wszystkim, ale każdy z nas jest na tyle głupi, by chcieć radzić innym we wszystkim.
Człowiek jest różnym od wewnątrz, różnego może dosięgnąć nieomylna strzała przypadku, bo przecież nie zawsze jesteśmy tym samym dla siebie, nie mówiąc już o różnicy ze stanowisk innych ludzi.
Żadne tłumaczenie nie jest w stanie oddać piękna prawdziwej osoby. Jest jak niepowtarzalna nuta w symfonii życia. Każda osoba jest niezastąpiona.
Bez uporu nie ma możliwości kontynuacji, bez uporu nie ma kreatywnego myślenia.
Nie patrz na ludzi przez pryzmat ich słów, ich zachowania, ich reakcji. Patrz na nich przez pryzmat tego, jakimi mogliby być, gdyby ich nie ograniczały nawyki, strach i schematy. Każdy człowiek jest nieskończonym polem możliwości.
Łatwo jest wstydzić się zastanawiać nad sobą, wydaje się, że powinniśmy to robić tylko w samotności. Ale jest coś mocnego w rozmawianiu z innymi ludźmi: rozmawianie pomoże nam dostrzec, co naprawdę czujemy, pomoże nam zobaczyć, jak myślimy.
Człowiek, który traci godność, nawet gdyby posiadł wszelkie inne dobra, jest biedny. Ale człowiek ubogi, który posiada godność, jest bogaty.
Nic nie wpływa tak na człowieka jak kontakt z drugim człowiekiem. To jest najważniejszy bodziec, który determinuje naszą egzystencję. Bez drugiego człowieka, życie każdej osoby wydaje się bezcelowe.
Często zastanawiałem się, jak to jest, że najskromniejsi ludzie są najmądrzejsi. Potem zrozumiałem, że to siła wewnętrzna, która pochodzi z pewności siebie, i nie muszą oni niczego udowadniać innym.
