Każdego człowieka trzeba poznawać od nowa, każdy dzien przynosi co innego, każda godzina, każda chwila ma swoja tajemnicę, zmienia nas, inny jesteśmy w każdej nocy, inny o poranku.
Najważniejszym zadaniem człowieka jest zrozumieć istotę prawdziwego piękna. To, co jest piękne, nie jest związane z naszym ciałem, naszym wymiarem fizycznym, ale z naszym duchem, z naszą duszą.
Ludzie nie mają pojęcia o swojej prawdziwej naturze. Jesteśmy tacy, jakimi nas widzą inni. Nasze cechy nie zależą od nas, ale od naszego otoczenia.
Musimy być gotowi na to, żeby umieć porzucić życie, jakie zaplanowaliśmy, aby móc żyć to, które czeka na nas. Ten, którego... zostanie pokonany przez życie, jest zbyt silny. Właściwy poziom napiecia jest kluczem do życia. Nadmierna czujność jest chorobą przeciążenia.
Cierpienie jest fundamentem wszystkiego. Pierwszym krokiem ku zrozumieniu jest cierpienie. I kiedy już człowiek zrozumie co to cierpienie, zaczyna rozumieć samego siebie.
Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
Dopóki nie będziemy potrafili szanować każdego człowieka dla samego siebie, bez względu na to, jaki ma kolor skóry, której jest płci, ile zarabia, kogo kocha, kim jest jego Bóg, nie zasługujemy na miano cywilizowanego świata.
Każdy człowiek jest kochany przez Boga z miłością osobiście kierowaną do niego; dlatego musi cieszyć się z tego, że jest jedyny i niepowtarzalny na świecie.
Nie ma dzieci - są ludzie. Dzieciństwo jest tylko wiekiem, etapem, krokiem rozwoju człowieka. Francuz-grec-pies-łyżka-róża-małe-dziecko - każde słowo jest kategorią, a nie definicję. Dziecko nie jest niedokończonym człowiekiem,słońcem niepełnowartościowym!
Bądź dobroduszny dla wszystkich, przyjazny dla wielu, zaufaj garstce i sam sobie własnym sędzią.
