Wiele razy miałem okazję spotkać osoby, które nie mają nic wspólnego z uczciwością, prawdą czy sprawiedliwością. Są to osoby, które żyją tylko dla siebie, dla swojego egoizmu i niszczą wszystko wokół. Nie potrafią zrozumieć, że życie to współpraca, a nie konfrontacja.
Nie jest ważne, co jest narzucone z zewnątrz, ale to, co jest tworzone z własnej wewnętrznej wolnej woli. Biorąc pod uwagę osobę ludzką, najważniejsze jest to, co ona sama z siebie czyni - to jest prawdziwe jej „ja”.
Samotność to takie miejsce, gdzie nie ma nikogo oprócz ciebie. To miejsce, gdzie poczujesz swoją prawdziwą naturę i się odnajdziesz.
Nie mierząc się z innymi, nie dowiemy się, kim jesteśmy, bo to, co stanowi o naszej tożsamości, to nie tylko nasza osoba, ale także to, jak ta osoba wpisuje się w kontekst społeczny, w którym żyjemy.
To, co najcenniejsze w człowieku, to niezdolność do przejścia przez pewne granice. To, co mówi: dość. To jest człowieka godność.
Nie na złość nam Bóg daje trudności, być może chce przez to, sprawdzić naszą miłość do innych ludzi, a przede wszystkim do Niego samego.
Człowiek, który nigdy nie popełnia błędów, nigdy nie próbuje niczego nowego. Więcej wartości ma jedno słowo zrozumiane, niż cały przekaz słuchany bez zrozumienia.
Nikomu w życiu nie wychodzi wszystko. Każda osoba, którą spotykasz, walczy z jakąś bitwą, o której nic nie wiesz. Bądź zawsze dobry. Bądź zawsze łaskawy.
Nie patrz na ludzi przez pryzmat ich słów, ich zachowania, ich reakcji. Patrz na nich przez pryzmat tego, jakimi mogliby być, gdyby ich nie ograniczały nawyki, strach i schematy. Każdy człowiek jest nieskończonym polem możliwości.
Prawdziwie prywatna jest tylko taka osoba, która widzi swą tożsamość w swoim własnym wnętrzu, a nie w oczach tłumu.
