Jesteśmy tym, co nazywamy przypadkami personelu. Każda z nas ma inną historię, inną pracę, inny charakter. Ale mamy wspólne cechy: solidarność, zaangażowanie, determinację. I każda z nas jest ważna, bo każda jest potrzebna.
Nie ma dzieci - są ludzie. Dzieciństwo jest tylko wiekiem, etapem, krokiem rozwoju człowieka. Francuz-grec-pies-łyżka-róża-małe-dziecko - każde słowo jest kategorią, a nie definicję. Dziecko nie jest niedokończonym człowiekiem,słońcem niepełnowartościowym!
Ludzie mają ogromną potrzebę bycia zrozumianymi - słuchanymi, akceptowanymi i docenianymi. Równocześnie mają jednak często trudność z ze zrozumieniem drugiego człowieka. To jeden z paradoksów, który cichcem wpływa na jakość naszych relacji.
Mamy dwoje oczu: jedno oddali zbyt wiele, a drugie zbyt bliskie, aby mieć jasność widzenia, i dojmują nas, zanim jeszcze zdołamy spostrzec przelotne cienie.
Często myślimy o życiu jak o walce, ale to nie jest prawda. Życie, to grę, gdzie każda osoba pełni rolę, której nie może znać do końca. Wszystko co możemy zrobić, to grać najlepiej jak potrafimy.
Nie jesteśmy na tym świecie, aby przekształcać innych ludzi. Naszą misją jest dotarcie do sedna naszej istoty, zrozumienie siebie, zbudowanie mostu pomiędzy naszym sercem a naszym umysłem i wprowadzanie się w harmonijną i pełną miłości pracę.
Nigdy nie będziemy mieli silnej poczucie samooceny, jeśli inny człowiek, sytuacja lub zdarzenie ma moc określania naszej wartości.
Wartość człowieka mierzy się nie tym co ma, ale tym, kim jest. Nie wartości materialne definiują nas jako osoby, ale to, jak traktujemy innych. Nasza dobroć, empatia i miłość są tym, co naprawdę ma znaczenie.
Szanuj siebie i innych. Nie zgadzaj się na mniej. Bądź odważny. Bądź silny. Bądź szczęśliwy. Bądź wolny. Bądź sobą. Prawdziwą wartością w życiu jest to, kim jesteś, a nie co masz.
Człowiek, który nie potrafi pokochać sąsiada, którego zna, nie zdoła pokochać Boga, którego nie zna. Miłość do drugiego człowieka jest drogą do prawdy. Bez miłości prawda jest nieosiągalna.
