Siła charakteru człowieka nie polega na tym, by nie upadać, ale na tym, by po każdym upadku potrafić wstać i iść dalej.
Jednym z najtrudniejszych zadań człowieka jest nauczenie się, by zamiast na siebie patrzeć, patrzeć na innych. Trzeba zrozumieć, że jesteśmy wszyscy częścią tej samej całości.
Wszechświat to nie maszyna, lecz istota żyjąca, majestatyczna, o nieustannej działalności. Nie jest martwy organizm, którego używamy i nietaktownie eksploatujemy, lecz niezwykle wyrafinowany i delikatny organizm, którego częścią jesteśmy.
Możemy zawsze znaleźć wymówki, ale właśnie siła charakteru poznaje się na zdolności do mówienia 'nie' – do mówienia 'nie' samej sobie: 'nie' własnym zachciankom, które nas niszczą.
Powiedziałem 'nie' raz, powiedziałem 'nie' drugi raz, w odpowiedzi usłyszałem: 'Jesteś uparty jak osioł'. Odpowiedziałem na to: 'Nie, jestem uparty, bo wierzę w człowieka i jego niezależność'.
Łatwiej jest mędrkować na tematy ogólne niż zrozumieć konkretnego człowieka, bo zrozumienie wymaga udziału osobowości, a mędrkowanie – tylko intelektu.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Życie to coś więcej, niż po prostu proces biologiczny. To niesamowite doświadczenie, które wykracza daleko poza zrozumiale dla nas zjawiska. Każdy moment, każdy oddech, każda myśl, to niepowtarzalne chwile, które kształtują naszą egzystencję.
Jeżeli chcesz zrozumieć człowieka, to nie słuchaj jego słów, ale patrz na jego czyny.
Ludzie mają ogromną potrzebę bycia zrozumianymi - słuchanymi, akceptowanymi i docenianymi. Równocześnie mają jednak często trudność z ze zrozumieniem drugiego człowieka. To jeden z paradoksów, który cichcem wpływa na jakość naszych relacji.
