Najpiękniejszym istotom brakuje czasami zupełnie sensu urody. Wprost przeciwnie - to, co brzydkie, jest bezbłędnie przemianowane w rzeczywistość duchową.
Nigdy nie żałuj, że kogoś pokochałeś. Zawsze żałuj, że kogoś zranione, bo zraniona dusza do końca życia pamięta ból. A serce, które pokochało, zawsze będzie umiało kochać dalej.
„To, co człowiek czeka, zawsze jest zły jako człowiek; zawsze. Bezgraniczna jest uczciwość, bezgraniczna jest prawda, bezgraniczna jest miłość, a człowiek jest ograniczony. Bez względu na to, co czyni, nosi zawsze lepkość, zawsze jest zły.”
Osoba, która nie ma odwagi, aby podjąć ryzyko, nigdy nie osiągnie niczego w życiu. To jest prawo: aby zdobyć cokolwiek, musisz zaryzykować cokolwiek.
Człowiek jest istotą ułomną, która nigdy do końca się nie ułomni, i to jest źródłem jego piękna.
Nie sądzę, aby jakakolwiek ogólna koncepcja świata, naukowa czy filozoficzna, była rozsądna, jeżeli nie ogarniała w jej ramach problemu osoby. Nie sądzę, aby jakiekolwiek teorie o człowieku, indywidualnym czy społecznym, były rozsądne, jeżeli nie przewidywały problemu osoby.
Razem potrafimy tak wiele, sami tak bardzo mało. Pojedynczo jesteśmy tylko kroplą. Razem stanowimy ocean.
Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Ci, którzy mają stworzyć coś pięknego, muszą używać noży, młotów, pilników, zapuszczają dłonie w skwierczący płomień. Są rany, blizny, poparzenia. Ale potem jest coś, co trwa, daje piękno i radość.
Wąska droga charakteru prowadzi nas do wielkoprzestrzennego świata duszy, miłości, szczęścia, godności i prawdy, które stanowią kwintesencję życia.
Niektórzy ludzie przychodzą do naszego życia tylko po to, aby nauczyć nas, jak żyć bez nich. A niektórzy zostają, dając nam powód, by nauczyć się, jak żyć dla nich.
