Ludzie, tak naprawdę, nie są stworzeni do żyjąc w pokoju. Ludzie są stworzeni do żyjąc dla siebie, po to, by dzięki nowemu, niekorzystnemu doświadczeniu mogli podnieść się ponad siebie i dodać do sumy własnych, osobistych szczęść coś więcej niż myśleli, że mogą. Gwałtownie, namiętnie, z niewysłowioną radością. To jest życie, które prowadzą prawdziwe osoby.
Najważniejsze jest to, by każdy człowiek był dla siebie czymś więcej niz tylko jednostką społeczną, żeby w sobie samym dostrzegał spełnienie swojej wartości, niezależnie od tego, co w życiu osiągnął.
Prawdziwa wartość człowieka nie tkwi w tym, co posiada, ale w tym, kim jest. Często zapominamy, że to jak traktujemy innych, nasze wartości i przekonania, kształtują nas bardziej niż jakiekolwiek materialne bogactwo.
Głęboko wierzę, że jest coś o wiele więcej niż te cegły, które tworzą naszą osobowość. Wśród nich jest coś co nazywamy duszą, a która zawsze pragnie prawdziwej miłości, spokoju i szacunku.
Człowiek jest istotą niepowtarzalną, jedyną, unikalną. To nie tylko prawda biologiczna, ale także filozoficzna. Każdy z nas ma swój niepowtarzalny zestaw zalet, wad, umiejętności i talentów, które tworzą naszą indywidualność.
Nie trzeba się przekonywać do bycia sobą. To jest coś, co przychodzi naturalnie. Problem zaczyna się, kiedy próbujesz być kimś innym.
Życie jest darem, jakim obdarza nas Bóg, a czym je wypełnimy, zależy tylko od nas. Rola, jaką pełnimy, jest naszym wyborem, tak samo jak sposób, w jaki wykorzystujemy dany nam czas.
Twoja postawa, więcej niż zdolność, pokaże wysokość Twojego charakteru. Postawa, to lusterko, w którym pokazujemy światu nasz prawdziwy obraz.
Najważniejszą rzeczą w komunikacji jest słuchanie tego, czego nie powiedziano. Słuchanie nie jest oczekiwaniem na twoją kolej do mówienia.
Człowiek staje się prawdziwym człowiekiem tylko wtedy, kiedy zaczął pokonywać swoje ego. Gdy wkroczył na tę drogę, rozwija się w nim poczucie jedności ze wszystkim, co jest.
